Tijdens het weekend van 9 en 10 maart 2019 hebben we totaal onverwacht afscheid moeten nemen van Marijke. We kennen haar als een warme vrouw die met velen van ons een speciale band had. Altijd klaar voor een vriendelijk woord, gedreven, enthousiast, geëngageerd, soms streng, maar altijd rechtvaardig… En vooral met een heel groot hart voor Kwimba en al wie haar dierbaar was.
Marijke, we gaan je warmte, je humor, je stem, je mijmeringen, je ingetogen gulheid heel hard missen. Weet dat we je voor altijd meedragen in ons hart.
Alejandro zong het lied ‘A mis amigos’ voor haar, een ode aan de vriendschap. Marta, Cecile en Hilde vertaalden de tekst naar het Nederlands:
Mijn vrienden ben ik tederheid verschuldigd, woorden van aanmoediging en knuffels, en ook het delen van de rekening die het leven ons beetje bij beetje brengt.
Ik ben hen dankbaar voor het geduld waarmee ze mijn scherpe kantjes, mijn wisselende gemoedsstemmingen, het verwaarlozen van onze vriendschap, mijn angsten en mijn twijfels verdragen.
De vriendschap lijkt vaak een kwetsbaar papieren bootje, maar nooit kan zelfs de zwaarste storm haar klein krijgen. Want dit bootje van papier heeft, vastgeklonken aan het stuur, een hart als kapitein.
Mijn vrienden gun ik enige boosheid, die ongevraagd onze verstandhouding kan verstoren. We weten allen dat het niet zo erg is om af en toe ruzie te maken om onnozelheden.
Als ik sterf, zal ik aan mijn vrienden mijn genegenheid uiten in een gitaarakkoord en mijn onverbeterlijke arme krekelziel tonen in de vergeten verzen van een gedicht.
Lieve vriend, als dit lied, zoals de wind, je aandacht vraagt, waar je het ook wil horen, dan zal je niet alleen zijn. Zo gaat het wanneer je je vrienden meedraagt in je ziel.
